22/7-31/10 

Μία έκθεση σχόλιο για την πανδημία, με έργα του Νάσου Χαλκίδη και ταυτόχρονη προβολή της ψηφιακήςέθεσης/ταινίας του Πολυχώρου [επ]αφή & πανδημία. 

  "Η εργασία έχει ως θέμα την πανδημία που είναι σε εξέλιξη τα τελευταία δύο χρόνια. Τα έργα κατασκευάστηκαν στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου και μεγάλο μέρος του υλικού – το ιστορικό και κυρίως το βιωματικό - είχε συγκεντρωθεί μέχρι τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2020.

Πρόκειται για σύνδεση και συνύπαρξη της ιστορικής έρευνας που προηγήθηκε και αφορούσε ανάλογες συνθήκες με πανδημίες που ιστορικά έχουν καταγραφεί από την τέχνη από τη μία - και της συνθήκης του εγκλεισμού και της έντασης εκείνων των ημερών, όπως προβαλλόταν από τα ΜΜΕ, αλλά και από την άμεση επαφή με το νοσοκοεμίο αναφοράς (ΑΧΕΠΑ) από την άλλη.

Η μνήμη της διαχείρισης των πανδημιών προκαλεί την οργή- μήνιν, έννοια που στο προοίμιο της Ιλιάδας συνδέεται με την πρώτη καταγεγράμμενη αναφορά σε λοιμό.

Στις μεγάλες ζωγραφικές επιφάνειες γίνεται συγκριτική αναφορά στην ομοιότητα των τρόπων που επιλέχθηκαν σήμερα αλλά και στο παρελθόν, ώστε να δοθούν λύσεις κατά την κορύφωση της πανδημίας, αλλά και πριν από αυτήν, κατά την “προετοιμασία” του συστήματος υγείας. Η ανθρωπότητα μοιάζει να μη μαθαίνει από όσα έχουν προηγηθεί. Να μη χρησιμοποιεί ό,τι υπάρχει ως συλλογική εμπειρία και γνώση που έχουν συσσωρευθεί ως κατακτήσεις της ανθρώπινης εργασίας, της επιστήμης και της τεχνολογίας.  

Τα υλικά που χρησιμοποιούνται κυρίως είναι το μελάνι,κόκκινο και μαύρο, σε μεγάλη έκταση, πάνω σε καμβά που έχει προετοιμαστεί. Ακόμη, χρησιμοποιούνται λάδια ή άλλα χρώματα και υλικά με βασικό διαλύτη το νέφτι.

Τέλος έχει κατασκευαστεί και μια ηχητική εγκατάσταση τριών λεπτών με αναφορά στον εγκλεισμό και την απομόνωση που επιβλήθηκε, τους τρόπους αντιμετώπισης και τις αντιδράσεις που προκάλεσε, η οποία αφορμάται από προσωπικά βιώματα, προβάλλεται στο κοινωνικό πεδίο και πάλι από την αρχή".

Νάσος Χαλκίδης, Ζωγράφος

Ο Νάσος Χαλκίδης ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσε τις σπουδές του στη ΣΚΤ του ΑΠΘ το 1993 και έχει παρουσιάσει 13 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

[επ]αφή & πανδημία

Ο Πολυχώρος Πολιτισμού Ισλαχανέ, τον Μάιο του 2021, με αφορμή τον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων, θέλοντας να έρθει σε επαφή με το κοινό, έστω και ανέπαφα, απηύθυνε κάλεσμα για συμμετοχή μέσω φωτογραφιών, σχεδίων, κολάζ ή σκέψεων, εμπνευσμένων από την ανέπαφη επ-αφή με τον κόσμο γύρω μας.

Η επ-αφή, τόσο με τους ανθρώπους όσο και με τα πράγματα, είχε αλλάξει, λόγω της πανδημίας. Μάσκες, γάντια, διαχωριστικά, κοινωνική αποστασιοποίηση… Στερηθήκαμε την αφή, τις χειραψίες, το άγγιγμα, την αγκαλιά...

Τα έργα των συμμετεχόντων συντέθηκαν και παρουσιάζονται σε μια ψηφιακή έκθεση/ταινία που συνομιλεί οργανικά με τα έργα του Νάσου Χαλκίδη.

Συμμετέχοντες (αλφαβητικά):

Μουσική: Νικόλαος Σιδηρόπουλος, Nick Sid

Οργάνωση, επιμέλεια, βίντεο: Αρετή Κονδυλίδου

Σας παρουσιάζουμε την ψηφιακή έκθεση που οργανώθηκε έπειτα από το ανοιχτό κάλεσμα που απευθύναμε ως Πολυχώρος Πολιτισμού Ισλαχανέ, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων, που για το 2021 έφερε το θέμα: "Το Μέλλον των Μουσείων: Αναστοχασμός & Επανεκκίνηση".

Εν μέσω πανδημίας, η ζωή μας έχει αλλάξει. Οι συνήθειες, η καθημερινότητα, ο τρόπος ζωής μας, τίποτα δεν είναι όπως πριν. Στο πνεύμα των δυσκολιών που όλοι ζήσαμε, απευθύναμε κάλεσμα για να αφουγκραστούμε και να αναδείξουμε μαζί, πόσο έχει επηρεαστεί η επ-αφή με πρόσωπα και πράγματα.

Μάσκες, γάντια, διαχωριστικά, κοινωνική αποστασιοποίηση... Στερηθήκαμε την αφή, τις χειραψίες το άγγιγμα, την αγκαλιά...

Θέλοντας να έρθουμε σε επ-αφή μαζί σας, έστω και αν-έπαφα, σας ζητήσαμε να φωτογραφίσετε και να μας στείλετε τη δική σας ματιά στην αν-έπαφη επ-αφή με τον κόσμο γύρω μας.

Με οθόνη... αφής ή όχι, με μολύβι και χαρτί αποτυπώσατε εικαστικά και λεκτικά τη νέα απτική πραγματικότητα.

Δείτε τα έργα των συμμετεχόντων στο βίντεο-παρουσίαση που ακολουθεί:

 [ΕΠ]ΑΦΗ & ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Τα έργα αναλυτικά:

15 Οκτωβρίου 2019 - 30 Μαρτίου 2020

«Όταν έρχεται ο Οκτώβρης από το χρονιάρικο του ταξίδι, μου φέρνει δώρα… Καμιά φορά έρχεται για να μου τα πάρει πίσω ή και να με τιμωρήσει για κάτι που μόνο εμείς οι δυο γνωρίζουμε. Δεν ξέρω τι θα κάνει φέτος, μόλις έφτασε.»

Το 2016, τον Οκτώβρη, ο Αντώνης Σουρούνης έφυγε οριστικά από κοντά μας. Τρία χρόνια μετά, τον Οκτώβρη, αποπειραθήκαμε να κάνουμε ένα δώρο στο συγγραφέα, στην πόλη που γεννήθηκε, στη γειτονιά που μεγάλωσε, την Άνω Πόλη.

Ο Πολυχώρος Πολιτισμού Ισλαχανέ, δυο βήματα από την οδό Μουσών, όπου βρισκόταν το πατρικό του σπίτι, διοργάνωσε μία έκθεση στο πλαίσιο των 54ων ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ του Δήμου Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Καστανιώτη, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το αρχείο της ΕΡΤ.

Περιλάμβανε προσωπικά αντικείμενα και βιβλία του συγγραφέα, προβολή ντοκιμαντέρ, γωνιά ανάγνωσης, και 23+1 γράμματα της αλφαβήτας που χαρακτηρίζουν το έργο του.

Παράλληλες δράσεις: μαραθώνιος ανάγνωσης, θεατρική παράσταση από το ΚΘΒΕ βασισμένη στο Μονοπάτι στη θάλασσα, περιπατητική ξενάγηση στη γειτονιά του συγγραφέα και θεατρο-παιδαγωγικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα για σχολεία, σχεδιασμένο πάνω στο βιβλίο Το Μπαστούνι.